De angst van iedereen is niet hetzelfde. Het is dus niet dezelfde angst die iemand anders heeft. Iemand kan zeggen: "Hé, ik heb angst", maar dit is niet dezelfde angst waar iemand anders mee leeft, of weer iemand anders.
De angst van iedereen is op de een of andere manier anders. Iemand zou zelfs paniekaanvallen kunnen krijgen waarbij het een paniekaanval is en deze persoon blokkeert, ze kunnen niet praten en of verstijven helemaal. Een andere persoon krijgt een paniekaanval, ze kunnen praten, en ze kunnen onophoudelijk praten en maar blijven praten, praten, praten. Bij weer iemand anders betekent het gevoelloosheid in hun armen en of benen, maar ze kunnen wel communiceren. Of ze bevriezen helemaal, ze liggen op de grond, ze rollen rond, het is alsof ze stikken.
En de paniekaanval van een ander kan letterlijk zijn, het komt gewoon heel snel op en verdwijnt dan heel snel. Die van een ander kan een uur aanhouden, en dan weer stoppen.
Iedereen is anders, en de subtiliteiten zijn anders. Er zijn veel verschillen. En niemands paniekaanval is hetzelfde, niemands angst is hetzelfde, niemands nervositeit is hetzelfde, niemand is hetzelfde.
Maar toch gebruiken we de term angst. Dus we hebben zoiets van, nou, ik heb angst. Veel mensen zeggen dat ze angst hebben, maar als ze voelden hoe het voelde bij iemand anders met verlammende angst, de persoon met verlammende angst voelde wat ze voelden, dan zouden ze zeggen: "Hé, je hebt geen angst .
Ik weet niet echt wat het is, maar dat is geen angst, want mijn angst is verlammend en ik kan niet functioneren, en ik kan niet ademen, en ik kan er geen lucht in krijgen." Dat is het verschil daar.
Bij iedereen is het anders. Maar hoe dan ook, we gebruiken het woord vanwege een mysterieus probleem dat zich voordoet dat niet echt op een andere manier kan worden beschreven. Dus laten we er een beetje op ingaan, wat er achter angst zit.
De nervus vagus, de 10e hersenzenuw. Dat is een groot deel van wat er achter angst zit. De nervus vagus, komt uit je hersenstam, gaat door de nek. Van hieruit ontstaan kleine zenuwuiteinden die naar verschillende delen van het lichaam gaan, zoals: het spijsverteringskanaal.
Maar wat er gebeurt is dat, en mensen weten niet hoe het werkt, je zenuw ontstoken is, dus je hebt ergens een ontsteking van de zenuwen. Dus ontsteking van de nervus vagus ergens in het lichaam. Veel mensen hebben een ontsteking van de nervus vagus bij de hersenstam. Dat kan een andere vorm van paniek of angst veroorzaken of een soort nervositeit.
Iemand anders kan een ontsteking hebben in een lager gedeelte van de nervus vagus, ergens in de darm, ergens rond de darm. Iemand anders kan een ontsteking hebben op de nervus vagus rond het hart.
Het gaat er dus ook om waar die ontsteking zich bevindt wat de verschillende variaties van angst bepaalt die iemand heeft. Sommige mensen hebben angst waar het verlammend is, waar de aanvallen komen, ze grijpen, ze worden gevoelloos door hun hele lichaam.
Hun benen worden gevoelloos, hun handen worden gevoelloos. Ze kunnen niet ademen. Ze denken dat ze dood gaan. Nou, dat is angst die ontstaat ver bovenin in hersenstam.
Verder daarboven, tegenover iemand anders die een ontsteking heeft aan de nervus vagus ergens beneden bij de maag, deze worden heel nerveus, ze hebben vlinders in hun buik, alsof iets waar ze het gevoel hebben dat hun angstaanval hun maag helemaal omdraait.
En ze hebben dit gevoel dat ze kunnen niet goed ademen, omdat hun maag helemaal gespannen en strak is. Ze hebben dat soort ontstekingen lager. T
Het hangt dus ook allemaal af van waar die ontsteking zit. Dus nog iets met de nervus vagus, als de nervus vagus op de een of andere manier geblokkeerd is, vanwege de ontsteking, communiceren signalen die naar beneden gaan niet goed met andere delen van het lichaam, zoals met organen.
Dan is e ook nog een beklemming op de borst. Beklemming op de borst komt veel voor. Het gevoel dat je niet kunt ademen en je geen lucht naar binnen kunt krijgen, of het gevoel alsof je het moeilijk hebt om verbinding te maken naar je adem of je borst voelt strak of je hebt een beklemmend gevoel op de borst. Veel mensen hebben die verscheidenheid aan angst daar. Het beklemmende, drukkende gevoel op de borst, betekent dat de ontsteking waar ze mee te maken hebben in de nervus vagus, zich zowel op een hoger gedeelte zit en een lager gedeelte. Het is een veel voorkomende ontsteking van de nervus vagus, die signalen naar de longen stuurt, waardoor het aanvoelt als een beklemd gevoel op de borst, zijn laaggradige ontstekingen die ontstaan door de neurotoxinen die achter gelaten worden door een virus.
Het virale aspect is een belangrijk punt bij deze klachten! Veel mensen die te maken hebben met virussen, of het nu herpes simplex één is, cytomegalovirus virus, Epstein-Barr of gordelroos, is Epstein-Barr de meeste keren de grootste boosdoener!
De neurotoxinen die Epstein-Barr achterlaat, zijn afvalstoffen die van het virus achter laat en deze neurotoxinen komen terecht op de nervus vagus. De nervus vagus begint dan te zwellen. Wanneer de nervus vagus begint te zwellen, is hij overgevoelig.
Deze overgevoeligheid voel je tijdens het ademen, en dat gevoel begint te interfereren met iemand die gemakkelijk kan ademen, of ze krijgen die beklemming op de borst omdat die nervus vagus ontstoken is. En wanneer de nervus vagus gezwollen is, worden signalen ook verstoord en kunnen ze de bestemmingen die ze willen bereiken niet tijdig bereiken, wat ook kan gebeuren. Er is een vertraging, dit kan ook klachten geven op de cognitieve functies en verschillende reacties met hun emoties en met de angst combineren.
Door de angst kun je de diagnose PTSS krijgen en dan krijg je de emoties met de angst damen, omdat de angst zelf zo emotioneel stimulerend en uitputtend is dat het deze constante vicieuze cirkel is van paniekaanvallen of adrenalinestoten met de paniekaanvallen.
Maar wanneer onze nervus vagus gevoelig wordt omdat hij ontstoken is, dan kunnen we dingen meer voelen en worden we overgevoelig. Zoals veel mensen het gevoel hebben dat hun huid heel vreemd aan voelt, of het beweegt en dat ze hierdoor willen bewegen of rennen om dit gevoel onder controle te krijgen.
Wellicht heb je ooit gehoord van iemand die zegt: "Wel, wat ik doe om met mijn angst om te gaan, is dat ik op mijn loopband ga lopen, ik joggen of hardlopen! Dan kan ik mijn angst weg werken! Sommige kunnen dit, ze hebben er mee leren om te gaan, maar weer denkt dat je hem voor de gek houdt.
Als ik angstig ben, kan ik niet rennen. Ik kan geen vijf km hardlopen. Ik kan niets. Maar er zijn ook mensen die naast de angsten ook ziek zijn, een chronische ziekte hebben, ze hebben chronische symptomen en aandoeningen en al lang leven met pijn en lijden, ze kunnen niet zomaar naar buiten gaan en ga joggen om wat angst weg te nemen. Ze hebben te maken met chronische vermoeidheid. Ze hebben te maken met andere symptomen en problemen, of lichaamspijn, gewrichtspijn. Het is niet iets dat ze gemakkelijk kunnen doen. Dit is weer totaal anders dan iemand met een klein beetje angst en die het gewoon kan weglopen.
En dan krijg je die persoon die chronisch ziek is met veel angst om al die andere redenen, en die kunnen dat niet gaan doen. Zo veel verschillen zijn er.
Maar mensen zullen zeggen: "Ik heb angst." Een andere persoon, zoals: "Hé, ik heb angst", maar het zijn totaal verschillende soorten angst. Een groot deel daarvan is wanneer de nervus vagus ontstoken is, het hangt af van waar het ontstoken is, waar het opzwelt, wat iemand angst in de maag kan geven, het kan angst in de rug geven.
Dat is ook iets anders. Of het voelt alsof je angst hebt in je rug, hier waar je nieren zijn en dat voel je. Het kan het gevoel geven dat je angst hebt in de borst, in de keel, rechts, waar de angst de persoon raakt, en onmiddellijk voelt het of je je verslikt, en ze hebben het gevoel dat ze niet echt uit hun woorden kunnen komen, en ze druk op hun keel voelen, een beklemd gevoel op hun keel, of iets dergelijks. En dan krijg je mensen waar het in hun hoofd zit, waar de angst wordt geactiveerd waar ze het in de hersenen voelen. Ze voelen het kriebelen in de hersenen. Ze voelen sensaties in de hersenen en het voelt alsof hun hersenen bevriezen of ze kunnen zware nachtmerries krijgen.
En dat is een angst, dat is de nervus vagus die ook van heel hoog reageert.
Ik wil hier ook iets mee duidelijk maken dat veel mensen dit niet begrijpen als ze met iemand in aanraking komen met angst, het is niet zomaar iets. Aan de andere kant wil ik hier ook mee aangeven dat het te behandelen is en antidepressiva, zoals citalopram, sertraline, paroxetine of clomipramine niet de ontsteking van de nervus vagus gaat aanpakken. Ze verzachten de situatie en helpt je om het dragelijker te maken, zodat je toch nog kunt werken en met je kids kunt spelen, maar diep van binnen weet je dat dit niet de oplossing is. De echte oplossing is er en dat is het lichaam opruimen, ontgiften, ziekteverwekkers aanpakken, repareren. Meer groenten, meer fruit, supplementen. En ja dan is herstel mogelijk, ook in combinatie met de medicatie, maar je zult merken dat je steeds minder afhankelijk gaat worden van de medicatie.
Ik hoop dat ik wat meer inzicht heb kunnen geven in deze aandoening en ben je iemand die kampt met angst- en paniekaanvallen of ken je iemand, stuur hem dit dan door en of bel, app, email voor toelichting.
Groet Aschwin
Orthomoleculair therapeut
Lyme hersteltherapeut